چندین سال پیش درست توی چنین روزایی بود که جنگ شروع شد . خیلی ها رفتن و واسه آرمان هاشون، واسه اعتقاداتشون جنگیدن و جونشون رو دادن . درست توی چنین روزایی بود که خیلی از بچه ها یتیم شدن . درست توی چنین روزایی بود که خیلیا تا آخر عمرشون اعضای بدنشون رو از دست دادن . درست توی چنین روزایی بود که خیلیا مفقود الاثر شدن و دیگه هیچ وقت برنگشتن و...

حالا بماند که بعد از این همه سال که می گذره ، نه تنها ما خیلی از وصیتای شهدا رو عمل نکردیم که هیچ ،خیلی هاشون برعکس انجام دادیم .حالا بماند بعد از این همه سال نه تنها یه قاب عکس از شهدا روی دیوار خونمون که نزدیم هیچ ، پر دیوارای خونمون شده عکس خواننده ها و بازیگرای خارجی .حالا بماند که بعد از این همه سال که میگذره نه تنها یه کوچه به اسم شهدا که نزدیم هیچ اسم اونا رو از کوچه های شهرمون خط زدیم و...

اخه تا کجا باید پیش بریم ،اخه تا کی باید حرفای رهبرمون رو زمین بذاریم ، اخه تا کی به خاطر حفظ آبرومون سکوت کنیم ، آخه تا کی امر به معروف و نهی از منکر رو کنار بذاریم ، اخه تا کی در مقابل بی حجابی ها سکوت کنیم ، اخه تا کی در مقابل این همه گناه چشمامون رو ببندیم و سرمون رو توی برف کنیم... 

دیگه وقتش رسیده که به خودمون یه تلنگر بزنیم به خاطر شهدا ، به خاطر خودمون و به خاطر آرمان هامون که مدت هاست دارن خاک میخورن. 

خدایا کمکمون کن.....